Samotność

Samotność Boże jak ona boli
rozrywa mnie cierpienie
wyniszcza jak śmiertelna choroba.
łzy mi spadają każdego dnia
bo straciłem osobę bez której nie umiem żyć.
Od rana ubrany jestem wspomnieniami
nocą przenoszę się w inny świat.

Spotykam ją lecz ona stoi daleko od mnie
próbuję podejść, złapać jej dłoń
wtedy mój sen kończy się.
Wtedy już nie zasypiam
wtedy o niej myślę bez przerwy.

Mówią, czasem szepczą 
ze wszystko ustąpi
czas wyleczy rany, wymaże wspomnienia.
To co mówią jest nie prawdą
Ci co szepczą kłamią.
Miłości ponad wszystkim nie można zapomnieć
Osoby, która była niebem na ziemi
domem dla serca, ona nigdy nie odejdzie.