Wiesz co mnie drażni?
Wiesz kogo mam już dość?
Wiesz co ze mną robisz?
Wiesz kim się stałem?
Rozumiesz że nie mogę oddychać przez twoją zaciśnięte dłonie.
Rozumiesz że kiedyś byłem innym człowiekiem.
Rozumiesz że teraz jestem upadłym.
Nie wierzę w miłość!
Nie wierzę w szczęście!
Nie wierzę że można kochać!
Kiedyś się uśmiechałem.
Kiedyś sercem się radowałem.
Kiedyś wszystko inaczej widziałem.
Dzięki Tobie pierwszy raz się popłakałem.
Dzięki Tobie krzyczałem rozwścieczony.
Dzięki Tobie zapomniałem o swoim szczęściu.
A teraz siedzę sam i pisze te słowa
A teraz muzyka i żal przepełnia mnie.
A teraz płonie mój cały świat.
Każdy czasami ma takie dni i wystarczy jedna chwila, by ktoś zaraził nas smutkiem.
OdpowiedzUsuńPiszesz zawsze tak ze to sie czuje... ale pomysl sam gdyby nie ta osoba nie doswiadczylbys wszystkich pieknych uczuc... nie skupiaj sie nigdy na negatywach, ja jak mnie cos takiego dopada to zawsze patrze na to z innej strony, co mi to dalo...:) ale wiersz slicznie napisany... Pozdrawiam:)
OdpowiedzUsuńwidać różnice w Twoich wierszach z np. 2007 roku, a teraz...
OdpowiedzUsuńsą duzo dojrzalsze i więcej w nich emocjii.
szkoda, ze w wielu z nich pojawia sie smutek i nostalgia. Ale na prawdę podobają mi sie. można się "wczytać" :)