Nie wolno nam zapomnieć!

Tak bardzo zakochanie nienasyceni sobą

powiązani myślami marzeniami wspólnymi planami

dwoje ludzi co dzień widzących swoja połówkę w odbiciu lustrzanym.

Ich miłość miała trwać na wieki lecz tak się nie stało

choć do samego końca tak się wydawało - nie widzieli świata bez siebie

nie dostrzegali wad odrzucali myśl, że może się nie udać...

Teraz gdy palą swoje zdjęcia, listy widza że miłość przegrała

że ten świat jest już niczego nie wart łzy spadają o podłogę

niczym przepotężny zimny grad...

Jednak jest coś czego nie mogą spalić wyrzucić to wspomnienia

te chwile razem wracają dni razem przebyte

uniesienia miłości, magia uczucia siła wspólnych marzeń...

Lecz kiedy drogi się rozchodzą i mija czas

rodzą się pytania bez szansy odpowiedzi

Nie wiadomo z kąt wyłania się tęsknota

ten wieczór w oknie wyczekiwanie na powrót

lecz kogo? - miłości, która już się skończyła?

Osoby tak bardzo kochanej?

Zaglądając wtedy w głąb siebie widać kim była dla nas

ta jedyna prawdziwa miłość życia...

jak wiele straciliśmy a jak bardzo

jest już za późno, lecz trzeba pamiętać

iż nie wolno zapomnieć kogo w sercu mieliśmy.

kogo tak bardzo kochaliśmy...