Mamy tylko siebie szukamy jeszcze czegoś
tworzymy mosty które burzymy nienawiścią
Będąc ze sobą bardzo blisko, czujemy wszystko
stając na przeciw siebie, odwróceni plecami
wyrzucamy słowa, które rozdzierają serca.
Płacz wyznacza pauzę, złego czasu.
Chwila jedna mała chwila
niszczy wiele, czasem zabija wszystko
zgaszone nasze domowe ognisko
noc gdy byliśmy bardzo blisko
wszystko nagle traci sens
nie ma wspólnych miejsc
są tylko strzępki fotografii,
zranione serca,
jutro przestaje istnieć.
We łzach topi się cały świat.
Dwie dusze, dwa serca
postanowiły wędrować innymi drogami
dwa odmienne światy
dwa anioły, w głębi płaczą
bo rozstanie znaczy śmierć.
Kamilu Twoje wiersze są co raz lepsze i co raz bardziej do mnie trafiają. Jestem pełen podziwu dla Twojej twórczości i intryguje mnie to jak w magiczny sposób dobierasz słowa. Oby tak dalej. Pozdrawiam Szymon
OdpowiedzUsuńJeśli osoby są sobie przeznaczone to odnajdą się na kolejnym rozdrożu...oby tylko za długo nie błądziły
OdpowiedzUsuńja w końcu znalazłam :)
OdpowiedzUsuń"mamy tylko siebie wielką, mamy moc! "
pozdrawiam - Sabina.
Niemoc bycia z ukochaną osobą jest dla nas końcem wszystkiego.
OdpowiedzUsuńSłońce już nie świeci w naszych sercach, noc tylko towarzyszy smutnym myślom.
Perspektywa bycia samotnym do ostatniego dnia...
Wtedy nawet żyć się nie chce...
Nie bez drugiej osoby...
Pozdrawiam ciepło
Weszłam tu przypadkiem. Nie chodzę po żadnych blogach, nie prowadzę własnego, ale Twój mnie urzekł! Ślicznie piszesz. Mogłabym przesiedzieć tu cały wieczór, ale pewnie łez by mi zabrakło...
OdpowiedzUsuńPozdrawiam,
Gosia