Świat złudzeń

Siedzi sobie ona na skale a wiatr porywa jej włosy
patrzy na morze z wielkiej skały,
pośród rozbijających się fal białych
Trawy falują, ptaki tam wędrują
drzewa słońce w ramiona tulą
ona tak siedzi i wygląda. 

 Zaprzyjaźniona z tęsknotą,
wpatrzona w horyzont
zanikające słońce,
wołające zmierzch.
Gwiazda północy, ścieżka z gwiazd ułożona
tak to właśnie ona całkiem spokojna.
Patrzy wyglądając marynarza,
który zaginą, w otchłani wód.

On nocą przemarznięty usta spękane w dniu słonecznym
na morzu, w nocy skulony lecz zamyślony gdzieś ponad to oddalony.
Czuję ją, wiedząc że ona tam czeka,
gdzieś płynąc tuli w myślach jej ostatni obraz.

Ona pewnej nocy rzuciła się z niemocy
z klifu tęsknoty skacząc bo nie mogła żyć bez miłości.
Umierając z bezsilności w wielkim cierpieniu
wiedząc że ją spotka tam po drugiej stronie

kończąc ten wiersz właśnie o niej.

Na przywitanie

********

Wstajesz taka pachnąca, taka jeszcze śpiąca

tak cudownie delikatna, ramiona jak skrzydła anioła

moja powiedz mi jak to jest że kusić tak potrafisz

do chwil zapomnienia ach… nawet i bezdechu westchnienia.

Słychać cieniutkie stąpanie po panelach dreptanie

cienkimi nóżkami przerabianie zagubienie, nie zamyślenie

zaczepiasz mnie wzrokiem i szarpiesz uderzając mną

o ściany i sufit kwiatowym pyłem zasiewasz zwątpienie,

słyszę prysznic, potem suszarki zmęczenie, czesanie - malowanie

Co mi teraz powiesz stojąc w drzwiach w sukience z nocy

w bucikach ze snu, zaśpiewałaś mi już kołysankę.

Wiesz co bym zrobił dla tych chwil, a niech mnie

bijąc się w pierś powiedział bym wszystko!

Wstaję ale pocieszam się jutro będzie tak samo,

 szukam wrednego budzika

który jakoś tak dziś przycichł może to przez Ciebie

popatrzył i powiedział - nie przeszkadzam patrzą

na siebie jak anioły dwa gdzieś tam wysoko w niebie.

********

Miłosne listy

Nie pamiętam już jak dawno temu to było zakochanie!

Jak smakują usta rozpalone jak węgle rozżarzone,

nie wiem jak wygląda zegar - odliczający tęsknotę,

milczeniem teraz jest złotem, nie potrafię sobie przypomnieć:

chwil bogatych w natchnienie ducha,

uniesienia w drżeniu dłoni kiedy szepty skroń przy skroni,

ciemna księżyca strona, tak wspomnienia - miłość

uderzona w tył głowy, przyćmiona.

Ten zapach, jak motyle skąpany szczęśliwy

obudzić się w jej ramionach z tą szczyptą czułości.

Ten dzień kiedy ta miłość budziła nas o wschodzie słońca

to był cudowny czas, mówię szczerze prawdziwa Andersena Baśń...

Jak słowa gitary i delikatne nucenie wiolonczeli a do tego dreszcz skrzypiec

połączony ze wzburzonym morzem, płynąć promem na północ

podziwiając przepiękne zorze na niebie współczesności.

Trochę troski, trochę zazdrości ale wielkiej miłości.

Teraz ten świat

Tak dawno nie widziałem wschodzącego słońca
z szelestem papieru i zapachu atramentu,
pośród tego czasu, wydarzeń i zapomnianych marzeń.
Jestem innym człowiekiem bogatym o każdy dzień
oddychający do granic nowych chwil i zdarzeń.
Nowe myśli, kroki bogatsze w spojrzeniu na świat
pewniejsze myśli nie wątpliwie nowy smak.
Wróciłem do świata oplecioną muzyką
tak jak za dawnych lat jest na to czasem czas.

Tęskniłem za tą chwilą - ukłonem do drzwi
w których widzę cień nowych słów wydobywających się z ust.
Czuje się jak? Jak smak po raz pierwszy twojego wyjątkowego - ciała.
Dreszcz nowych słów i tych wszystkich gromadzonych myśli
widzę pewien sens ułożony w całość wiernych spojrzeń.

Biegnę przez życie, dostrzegam więcej, mocniej - silniej
Przechodziłem  wiele razy tuż obok, tego miejsca
nie wiedząc czy jeszcze potrafię, pokusa była silniejsza
zasiadam jak za starych lat, tworze na papierze świat
zapisując czas, pośród godzin a niech tam...

Czy przyjdzie jutro tego nie wiem, pewny nie jestem
ale ta chwila jest ważna - nie ma przeszłości i przyszłości
jest ten czas, moment uleci do nieba gwiazd - minie bezpowrotnie
tutaj i teraz nie ma historii i fabuły.
Teraz - to najlepszy czas nie szukając tego co zaginęło, zapomniane
było minęło - rozpoczął się nowy teraźniejszy świat.